Nazlı Hilâl Şiiri - Halil Kumcu

Ey özgürlük rüzgârında nazlı nazlı salınan,
Alın yazımıza, yürek yangınıyla kazınan...
Sen ki bir milletin sancağı, bir milletin andı,
Nice kurt yiğitler can verdi, analar ağladı.

Elime asılı resminle bir dua gibisin,
Türk'ün yenilmez gücünün sığınağı gibisin.
Senin bağrındaki renginde var şehidin kanı,
Senin gölgende büyür kahraman aslanın şanı.

Küçücük bir çocuk avuçlarında seni taşır,
Bir evlat, babası gözyaşında seni yaşatır.
Sen varsan gök mavi, çorak toprak bahar, bereket;
Sen varsan fikrim hür, boz çırılçıplak vatan cennet.

Ey nazlı hilâlim, ey gazilerin can yoldaşı,
Korkudan titresin dört bir yandaki düşman başı!
Yeşil kubbenin altında, senin gövdene sığan
Bin asır daha sürsün, namınla yazılan destan.

Sen ki zulme karşı çekilmiş en keskin son kılıç,
Sen ki mazlumlara umut, zalime inen yargıç!
Uğrunda ölenlerle tüter yıllardır ocağım,
Seninle dirildi her düşen, her solan yaprağım.

Dağlarda ayaklanır ezanla yükselen sesin,
Sayısız yıldızlarla süslenmiş helal hecesin.
Senin ışığında yol açtı kaybolan her seher,
Göğsünde saklıdır tarihten gelen binbir zafer.

Sana bakan gözler gururla parlar, ışık ışık,
Senin dalgalandığın yer alperenlere yastık.
Ey nazlı hilâlim, ey cihanın şerefli tacı,
Eğilme, düşme, yüce kal, her daim ol baş tacı!

Uzak düşlerde yankılansın ebedî cemalin,
Ey al bayrak, yurdumda sönmesin asla nefesin!
Ufuklara müjde güneş doğarken her gün sabah,
Adınla yürür bu hüccet, adınla bulur felah.

Elbet aşkla sonsuzluğa uzanır senin sevdan,
Fıtratınla şahlanır kudretli her güzel parçan.
Gökte kayıp yamaçtan, içime kök sal dipdiri,
Çağları aşsın kutlu ecdadımın nesilleri.

12 Mart 2025 / Çarşamba / Ankara