Nazlı Gizem Çağlayan Şiirleri - Şair Naz ...

Benden çok mu sevecek
O eller seni
Söyle yüreğinde ki çiçekler
Solmaz mı?
Güneşsiz buz tutar cennetin,
Kalbini yakmadıkça kalbim

Tanrı yeryüzünü yarattığında:
Ne bir çiçek, ne de doğanın rengini aldığı bir tek yeşil varmış.
Gözlerin görebildiği sonsuz bir kuraklık,
Suya susamış bir Toprak Ana varmış.
Yeryüzü mutsuz, verimsiz,ne yapacağını bilmez bir haldeymiş.
Varlığının anlamını çözmeye çalışıyor ama,

Anlamını bilsen de yaşamadan
Birşey ifade etmez ya
Bazı kelimeler
İşte sevda budur.

Olmazın olmadığı

Bu kadar yalanı,
kaldıramaz bu bünye.
Heleki yalan olan sevgiyse,
Kalbim bir emre aldandı,
Ama oda yalandı.
Sev dedi,

Nur düşse şu garip yüreğe
Çırpınmayı bırakıp gitse ölüme
Solsa tüm çiçekler birden bire
Tüm yaşamları solduruyorum yine
Elimi neye atsam kurutuyorum
Kendimi sulara vuruyorum

Tanımıyordum ben bu kederleri,
Yabancıydı göz yaşları,
Güneş uyanırdı içimde,
Martılar süzülürdü yüreğimde,
Yıldızlar daha parlaktı,
Şimdiyse solgun ışıklar kaldı

Telefonlar sustu
Şarkılar artık teselli vermiyor.
Yalnızlık vuruyor pencereme hergün
Geceler daha soğuk,
Daha siyah sensiz
Sana söylüyorum duyuyormusun? ....

'Seni Seviyorum! '
Nasıl bir kelimedir ki bu,
İnsanı allak bullak eden bir anda,
Nasıl bir histir ki bu,
Beni bana unutturan,
Varlığımı, yokluğumu sen kılan bir anda

Sayfa aralarına sığmayan çocukluğum,
Kelimelerle anlatılamayan mutluluğum,
Duvaklı gelin gibi göçüp giden hayatım,
Ardından kalan acı-tatlı anılarım,
Büyüdüğümü sandığım yıllarım
Ben hep çocuk kalmışım,

Seni yazdım yüreğime,
Akıp giden gecelere,
Aşkın kavurdu içimi,
Nehir gözlü yarim benim.

Bir katre düştü toprağa,