Nazlı Gizem Çağlayan Şiirleri - Şair Naz ...

Ne kadar yalan varsa
Can versin ellerinde
Benimle birlikte.
Yıldızlar sönecekse
Sönsün.
Gözlerin aydınlatır,

Ay, gümişi ışığıyla aşkı çepeçevre sarıp,
Denize bıraktı ruhunu,
''Bilmezdim içimde bu kadar yıldız parladığın
Tenim sana değmeden''dedi kendi kendine.
Yakamoz dediler adına,
Ay, denize aşıktı.

İstanbul bomboş artık,
Bir ben varım sokaklarında bu şehrin,
Bir ben yalnızım,
Bir İstanbul.

Gidenlerin ardından yastayız

Yıldızlar mı! ...
Gözlerinden parlayıp akan,
Yanaklarına.
Bensiz,
Karlar düşmüş
O güzel saçlarına

Kelepçelendi yüreğim,
Ağlıyorum.
Ağlıyorum, duyulmuyor çığlığım,
Akmıyor göz yaşlarım,
İçtiğim her yudum,
Yediğim her lokma

Kirpiklerime takıldın düşmüyorsun
Buzdan heykelsin
Birazcık gülmüyorsun.
Ne hale geldin,
Sen de bilmiyorsun
Böyle yaşanmaz

Şarkılarda herşey mümkündür
Aşkta bir şarkıdır
Her aşkın ve şarkının
Bir rengi vardır.
Bizim aşkımız
Leylak rengi ve Mavi

Cenaze töreninde
Aşkımızın,
Son öpücüğü,
Rüzgar kondurdu
Dudaklarımıza
Sonkez dokundu

Gökyüzünü katlayıp
Koydum cebime
Bir tek senin yıldızın
Kaldı geriye

Doğadaki renkleri

Yas tutan nağmeler vardı önce
Sonra sözler eklendi,
Ağlamaklı nağmelere,
Hüzün makamıydı gece
Hilal vurdu pencereye,
Bir ezgi var kulağımda,