Nazlı Gizem Çağlayan Şiirleri - Şair Naz ...

Ben bir gece vakti ölmek istiyorum.
Ölüm kadar karanlık bir gecede ölmek,
Çok soğuk olsun istiyorum gece,
Ürpersin içim,
Senin gittiğin gün ürperdiği gibi,
O gün, evet o gün ölmüştüm ben belki de,

Bir şiir ağlıyor
İstanbul'da,
Önce sevdanın türküsü
Sonra göz yaşları
İstanbul'un.
Dökülüyor yüreğime

Senden evvel dört mevsim vardı
Sonra sen çıktın karşıma
Yaz eritti karlarımı
Yeşertti ağaçlarımı
Aştı baharlarımı
Üç mevsim kıskandı,

Dün gece yürüdüm
Sokaklar boyunca
Amaçsız,
Çaresiz,
Bizi düşündüm.
Aşkımızı,

Çocuk yüzlüydü mutluluğun
Nerden geldi bu hüzün
Avucuma aldım
Gözyaşını
Göğsümün üstünde
çiçek açtı

Nafile gece küsmüşken, sabaha
Güneşi istemek nafile,
Yaşamdan kopmuşken bir kere
Yaşamak istemek nafile

Söylediklerim yalnıştır aslında

Özge uzatacaktı gece kokulu saçlarını,
Annesi tarayacaktı gecenin kokusunu;
Kendi gül kokusuna bulayacaktı.
Doktor kanser dedi;
Geceyi topladılar güllerden,
Gül kokusu soldu...

Gülen bir resim kaldı geriye,
Ne kahkahanı duyuyorum,
Ne de teninin sıcaklığını,
Buz gibi Ruhum,
Seni alıp götüren o dalga,
Aklımı, ruhumu, benliğimi de aldı götürdü sanki..

Bu son Güzüm,
Gitmeden evvel esen,
Son rüzgarım.
Neden bu kadar çok sevdirdin
Ve neden bu kadar çabuk
Vazgeçtin?

Adı değişti,
Çile oldu zaman.
Ama hala devam ediyor,
Ritmini hiç bozmadan acıtmaya,
yaralı kalpleri.