Nazlı Arman Şiirleri - Şair Nazlı Arman

Sevdalı iki Göz kavga etmiş
Burun araya girmiş

Kalbim
Çok zayıflamış
Sensizliğin diyetinde

Ben Gözlerinde ki
AŞK 'la
Yundum
Yıkandım
Arındım
Duruldum

Biliyormusun
Sen
Sadece bizi bıraktın
Ama bende kalıcısın

Sessizliğim
Kan revan içinde

Eylül de
Uzayan geceyle
Dost'luğuna

Yazdıklarım
Yaşadıklarım değil dir
Huyunu, suyunu iyi bildigim
Aramızdan su sızmayan
Canım dostlarım kelimelerin
Şiir'le iç dökümüdür

Sevmek; aynı anda aynı şeyleri hissetmektir

Sevmek; öyle canın yanar ki sanki bütün suçları sen işlemişsindir

Sevmek; dilini kana bulamadan susarak öldürmektir

Bu kelimelerin hangisinin
Sırtına yükleyeyim
Sırtlana dönen öfkemi
Adın bile acıdan
Donarken dilimde
Sanırım

Sen
Sevince
O bile
Kendine kıymet biçemiyor
Şu
İnsanoğlu(kızı) işte

Şu / Hasretin / Var ya / Yerini / Çok / Sevdi