İçimin tavan arasındayım
Herkesten uzak sevdamlayım
Çizdim tuvaline gizlice
Yüreğimin tüm renklerini
Kayboldum huzur tünelinde
Kararttım Gözlerimi
Saldım sensizliğin
Karanlık ormanına
Artık özgürdü
Koşarak akıyordu
Gözyaşlarım
Bir seksen yere uzandı düşlerim
Yüzü koyun yatıyor
Bakıyor elleri koynunda
Hayasızca hayal kırıklıklarım
Sinirlerim şuursuzca gülüyor
Anlayacağınız benimkiler kazan kaldırdı.
Harfler bile birbirine küsmüş
Yüz vermiyorlar kelimelere
Yazdırmıyorlar karanlıkları
Aynı çatı altında
Toplayamıyorum onları
İsyan başlamış
Gönlüm toplamışsın tüm hüzünleri
İndirimemi girmiş
Mutluluk peki
Ordada kuyruk var sanki
Peki ben gelene kadar sıra tutarmısın
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!