Nazire Şiiri - Alper Sarı

Bitimsiz bir kıymık gibi battı güneş
Kıyas ettim yumurta dibini dünyanın
İndim de dindiremedim büzülen üzüntümü
Gecenin kurşunları erirken
ve birer birer dilimin çekingenliği
Ben hala aynı yüksekten

Dökülür mü şeceresi herkesin önüne uykuda olanın
Dönüp de bakar arkasına duyarsa birinin çağırdığını
Ben olsam bunu yapmam
Selamı sekteye uğramış biri
dirlik içinde değildir
Ölümü bekleyen elmalar
ve içindeki kurtların sevinci belki
İstisnasız kalemini gergin
Tut ki yalan çıktı sesinden
Döktü meyvelerini soyağacımın

Kime aklımla yanaştım ilkin arttı yüküm
Beyazın bana verdiğini almadım kısmetimi
Nehirlere emsalini hibe eden öğütücüler
ve çok renkli çiçekleri değirmenlerin
Kederim bana taşıttı lekelerini
Kalbimden bildim

Her sese kulak verdim
Yıldızlara
ve perdelerini indirdiğinde güneşe bile
Yer verdim şeklini uydursun diye içime
Toprağın acısını küçümsemeden karınca
Adımlarını otların şifalı aydınlığına sarf ederek
ve sabırla
İncitmeden bir peri duygusuna yakın
İşe koyulan yuva yapıcıları gibi göklerin
Üstümüzü yeminle örten yeryüzü sahiplerine nazire
Sözleri yağmurlarla kesilen biz ölümlülerden