Muamma Şiiri - Alper Sarı

Bugün sesimi yağmura sundum, geldi içimden
çok konuşmak farklı bir lisan algısıdır diye
kanaat ettim geç vakte serili yazgısıyla zamanın
çok geçmeden hikayenin özünden ıslandığımız
yufka yüreklerimizle denizlere yollanırdık birlikte
bölüne bölüne ulaşırdık kıyılarına etrafımızdan
eğrilen yünlerini toparlarken tufanın gölgelerde
kaçmadan savunduğumuz çatık kaşlarımızla
sezemediğimiz kılçık fallarından umut
hiç olmazsa açık kalsın ölümümüz önümüzde
mahsur kaldı bak tırmanışımız üzüntümüzden
Siz kırmızı ve beyaz renklerinizle çok değilsiniz
güle ve gökyüzüne aitsiniz eski çağlardaki
bir akşam vakti lokmasını ısırmadan erken
kalemin kıyısına varmış nice insancıklar
duymak için uzaktan serpilen emsalinizi
size bir son yazarlar işlerini kolaylaştıran
geçmiş alıntılardan verimli bir sesle aynada
tenin kapsamını kavuran felaketini muamma tutarak
çökertirler dudaklarınızdan kurtulan olarak döküleni
tek seferde siz, dimdik bir misafirlikle özetlenirsiniz