Seninle büyüdüm
Ve kendimle büyüttüm şiirlerini
Ve okudukça anladım
Öğrendiğim pek çok şeyin anlamsızlığını
Doğanla doğdum
Ölenle öldüm
Tıpkı Hiroşima'da yanan kız çocuğu gibi
Dallandım budaklandım
Yapraklarım gözlerim oldu
Sade İstanbul'u değil, tüm yurdumu gördüm
Hiç kimse farkına varmadı
Tıpkı Gülhane Parkındaki ceviz ağacı gibi
Yürüdüm geceleri, efkarlandım
Tutacak bir el aradım, bulamadım
Tıpkı karlı kayın ormanındaki yalnız adam gibi
Ustam 20. yüzyıl da bitti
Ve ben hala,
Açlığın, karanlığın ve çığlıkların içinden
Güneşli elleriyle kapımızı çalacak olan
Güzel günleri bekliyorum
Tıpkı senin gibi
16.02.2000
Arzu YıldırımKayıt Tarihi : 28.6.2006 17:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Umudumun can çekiştiği günlerden bir günde, doğum günümde karaladım bu satırları kitap sayfaları arasında bir yerlere... Ben bu şiiri, değişmeyen acılara; değişen maskeli insan görüntülerine; bizi renkli camlara müptela edip, önümüze pembe pembe hayaller sunan gölgelere inat olsun diye yazdım ve yazmaya devam edeceğim! ...
Güneşten nasipsiz bodur otlasr gibi
Ve rüzgardan azade..
TÜM YORUMLAR (4)