Nazif Ünsal Şiirleri - Şair Nazif Ünsal

Gözlerin perçinler gül dikenime,
Tek gülüsün tarumar gülzarıma.
Dikenimde kendimle savaşırken;
Bir damla suyumu içtin tek gülnen.

Gözlerimin akı sönerken aya,

Hadi güzel bir şeye başla;
Özelikle hiç denemediğin,
Şiir yaz, doğayı dinle veya
Doğayı oku,
Uçamayan kuşa,
Açamayan goncaya,

Kirpiklerin ışık hüzmeleri seher vaktime
Geceler sonlanır jilet ağzı kirpiklerinde
Adı gibi saplanır dudağımdan yüreğime
Kanım akmaz kan tutar benliğimi lal dilimde

Tahakkümüne aldı beni ve aklımı aşkın

Bir cümle kurdun, ilham kesildi;
Artık yazmak imkansız.
Elveda şiirler, elveda kalem,
Gönül kırıldı, kalem kırıldı.
Olurya yazarsam öylesine.

Analar bağlamışlar karalar
Göz yaşları akar yazmasında
Üç kağıtcıya düşmüş insanlar
Vatan üç kağıdın karasında

Gücü yeten yetene devrinde

Sonbaharın sonu;
Çil çil altın rengi yapraklar eprimiş,
Ölüm uykusundaki vurdumduymazlığında,
Kararmış sürünürler yerlerde.
Sonbaharın sonu;
Kaldırımlar ezik parçalanmış taşlarıyla uzanır,

Düşünde O'nu görmesi imkansız;
Uykusunda bile O'nu düşünüyor,
Hayal de edemiyor,
Sürekli O'nu düşünmekten.
İyiki gül var, çiçek var;
Olmasalardı gül ve çiçek,

Kışa gül açtıran su mavisi tebessümün,
Öğretirdi bana gülmeyi erinmeden,
Güller vadisi gamzelerinde.
Zehmerimi çillerinde bahar yapardın,
Rengini gözlerinden almış sevgiye açan,
'Unutma beni' çiçekleri arasında.

Anlamıyorsa dost bildiklerin;
Kelamdan da kalemden de,
Kes kelamı, kır kalemi.

Anlıyorsa düşman bildiklerin;
Kelamdan da kalemden de,

Bir mehtap sonrası, gözlerine hasretimden,
Akdeniz çekildi birden, benimle özgür kumlara,
Yüreğime mekan tutmuş görüntüne saplanan,
Merhametten tezikmiş Poseidon'un üç dişli
Mızrağını kırarak, Olimpos'taki Zeus'a inat.
Yunus balığı ve aslan burcunun gözetiminde,