Nazif Ünsal Şiirleri - Şair Nazif Ünsal

Analar bağlamışlar karalar
Göz yaşları akar yazmasında
Üç kağıtcıya düşmüş insanlar
Vatan üç kağıdın karasında

Gücü yeten yetene devrinde

Sonbaharın sonu;
Çil çil altın rengi yapraklar eprimiş,
Ölüm uykusundaki vurdumduymazlığında,
Kararmış sürünürler yerlerde.
Sonbaharın sonu;
Kaldırımlar ezik parçalanmış taşlarıyla uzanır,

Düşünde O'nu görmesi imkansız;
Uykusunda bile O'nu düşünüyor,
Hayal de edemiyor,
Sürekli O'nu düşünmekten.
İyiki gül var, çiçek var;
Olmasalardı gül ve çiçek,

Kışa gül açtıran su mavisi tebessümün,
Öğretirdi bana gülmeyi erinmeden,
Güller vadisi gamzelerinde.
Zehmerimi çillerinde bahar yapardın,
Rengini gözlerinden almış sevgiye açan,
'Unutma beni' çiçekleri arasında.

Anlamıyorsa dost bildiklerin;
Kelamdan da kalemden de,
Kes kelamı, kır kalemi.

Anlıyorsa düşman bildiklerin;
Kelamdan da kalemden de,

Bir mehtap sonrası, gözlerine hasretimden,
Akdeniz çekildi birden, benimle özgür kumlara,
Yüreğime mekan tutmuş görüntüne saplanan,
Merhametten tezikmiş Poseidon'un üç dişli
Mızrağını kırarak, Olimpos'taki Zeus'a inat.
Yunus balığı ve aslan burcunun gözetiminde,

Alev fırtınası yakar bilirdik;
Dondurdu yürekleri,
Çözünmesi imkansız buz,
Karamarsık buz!
Ateş fırtınası buharlaştırır bilirdik suyu;
Dondurdu ateş fırtınası,

Paylaştım mutluluğu, acılarım içimde saklı
Acılarım susmuş suskun, benliğimde saklı
Acılarını bir bir gönder, kalmasın sende saklı
Gönder acılarını, mutluluklarım sana aksın

Kötüyüm demem, bilirim bulşıcı olduğunu

Arıyor anılar ikimizi;
Bellimi olur bulurlar bizi.
İmge olup lirik bir şiirde,
Bekleyelim anılarımızı;
Mavi şehrin panoramasında.

Sizi tanıyınca öğrendim,
Tanıdım güzelliği.
Ayrılınca senden her güzele,
Güzel diyemiyorum,
Sizdeki güzellik olmayınca.