Bir meyve gibidir yaşam.
En büyük tadı tazeyken alırsınız…
Ya da
Tüm doğurganlığıyla besler
içindeki kurdu.
Siz;
Özgürlük ağacının
Kırdığınız her dalı,
Yüzlerce filiz yeşertir
Gökyüzüne sevdalı..
Sığmaz hücrelerinize.
Tutuklayamazsınız maviyi..
Gecenin ortasında, apak,
Bomboş bir kağıt parçası
Önümde…
Ellerim de öyle.
Gelişigüzel yırtılıvermiş bir yaprak.
Yel değse uçuracak…
Bakmayın siz
Umudumuzun
Çöl ortasında vaha güzelliğinde oluşuna..
İnsanlığı yitirişimizdendir yeşilimiz.
Gözyaşı göllerimizin suları
Çatlamış dudakları nemlendirmekten aciz...
Yaşam bugündedir, yıllarda olmaz bilirdim.
Göz hem ağlayıp hem de gülmez bilirdim.
Farkında olmadan neler vermişim.
Can, yaptığı yanlışı bilmez bilirdim.
Umutları dirilten hep yıllar imiş.
Gün masmaviydi
Umutlar pembe
Kaderler beyaz...
Ne yağan yağmur kadar çoktu
gözlerimizden akan hüznümüz,
Ne dilimize dolanan özlem sözcükleri kadar az...
Ben mutluluğu sende aradım.
Senin verdiklerinin arasında
Özlediğimi, özlediğinin içinde.
Sıcaklığı ellerinde.
Sevdamın özlemi yatıyor her tel saçında.
Bakışında gözlerim;
İçimden bir ses soruyor;
Kimdir bunlar.
Nedir.
Nerededirler.
Kalbinin yumuşaklığında
Sevgi çağrısı,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!