Metelik yokken cebinde
Döne dursan dönerci önünde
Hangi aşk değerdi ölmeye
Cennete havale umut içinde…
Dolanırken ışıklı caddeleri
Naylon ayaklarımla,
Banarken kuru ekmeği
Yağlı döner kokularına
Gördüm ki umut döşeli
Yüksek kaldırımlara.
Vitrinlerde hayaller dikili
Umut kapıya kadar geçerli
İçeri alsalar da herkesi
Nakit ister hayalden ötesi…
Derdi ki dedem atalardan
Biri aşktan biri açlıktan
Sefil kalmışsa insan olan
Kıyamet kopartmalı vicdan!
Hem aşktan hem açlıktandı bendeki sefalet
Gene de kopmadı küçükten bir kıyamet
Ama çok utandı Shakespeare altın dilinden
Karnı tok Romeo ve Juliet aşktan ölürken…
Kayıt Tarihi : 28.11.2015 11:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Teşekkürler!
Ondan ötesi ücrete tâbi
İnsanların aç kalışı ne kadar kötüdür. Bazıları zevk ile sefa içindeyken bazıları da gününü gün ediyor. Kutlarım sizi ve şiirinizi efendim.
Haklısınız, henüz daha insanlaşmış değiliz.
TÜM YORUMLAR (2)