Nasıl bir cehennem bu

Düş/tüm
öylesine soğuk bir yalnızlık ki
ölünür de..

Kimim ben!
kimsesizim benim;
ruhum..

Görünürde nefes alıyor gibi
görünürde yaşıyor gibi
ama hepsi bu..

Tanrı bu kez düşüyor, bu kez terk ediyor beni..

Kopamayacağımı sandığım bu dünya
kopamayacağımı sandığım insanlar
sadece bir düş..
İçimde çabalayan, o çığlık atan yalnızlığın doğurduğu o piç şimdi yüzümde korkularla nereye gidiyor?

Sen dedin,
aynada ki yüzüme..
Sen,
kendi alevinde yanarak ve yanmakta olan bir alevsin..
Sen,
Tanrı'yamı
yoksa şeytana mı teslim olacaksın!

Bu korkunç yalnızlığın gecesi, yüzüm duvara dönük -
Yüzüm kıymetsiz dualarla..

Tanrı bu kez düşüyor, bu kez terk ediyor beni..

Ve yalvarıyorum beni yaratana,
artık beni alsın diye yüzümü aynalara çarpa çarpa sakladığım çizikleri saymaktan usanan bir zamanın ölü rahmine bırakıyorum doğmamış olanı..

Anlat bana şimdi,
gitmek gitmektir diyen Tanrım..
Anlat bana,
beni öldürüyorsun..

Ve ben,
kendimin katiliyim..
Şimdi bu tüm yaşanmışlıklar
eski bir palavra..

Tanrı bu kez düşüyor, bu kez terk ediyor beni..

Nasıl bir cehennem bu,
yanmakta olan külüm bile gökyüzünde özgür bir kafes..

Gökhan Pekşen
20052017