istanbul yarim kokuyor,
yarim istanbul kokuyor.
istanbul korkularımı yokluyor,
korkularım sa istanbul'da yok oluyor.
ayrılık istanbul
kavuşmak istanbul.
sustuğuna bakma,
koca İstanbul bu
neler çekti sabaha kadar
karanlığı bastırmak için.
ne gökyüzünün yıldızları
uzat anılarını sabahlara kadar
geceler uysal,vakit en iyi sağdıç.
ağırlaşan gözkapaklarım uyarmasa
dalıp gideceğim,seninle rüyalara
ellerin yanımda, sahici
çocukluk bu ya,yiğittik işte
düştüğümde dizim çizilmişti
kanamıştı.
canım acımıştı da,
ağlayamamıştım.
Afedersin dedi..
yumuşacık,
sesinde pişmanlık mı vardı?
yoksa ben mi anladım?
oysa yaşam onu
hiç affetmeyecekti.
Akşam boğazıma çöktü
yutkunamıyorum
içime çöktü karanlık
perdelerini kapatan odalar gibi.
duygularım akşam yorgunu
hüzün sarmaş dolaş,kurtulamıyorum.
karne kötü yavrum
sınıfı geçemedik
çabalar ağa takılan balık
dertler deniz oldu.
koca okyanusta çabala
bir o yana yıkıldık
En güzel şiirleri
sen yazdırdın bana
seninle tanıdım baharı
bildiğim kokularda.
sen dokundun içime,
Böyle oturulamaz şiire
böyle kırık dökük,
böyle yorgun
dizilemez kelimelere sevgi
duygular çağrılamaz öksüz
ellerinin sıcaklığını anlatamaz öyküler
her eylül
yapraklarını döker duygularım
bordası yosun, tanıdık tekneler yanaşır limanlarıma
martılar aynı
takvim aynı
soğur deniz suyu
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!