Narı Sinemde Saklı Şiiri - Salim Erben

Çok uzaklarda umut salkımı bir köy
Bütün renkleri almış iklimlerden
En çok haziranda vuruldum sevdasına
Sayamadım baharını yazını
Kaç güneş açtı bensiz dağlarında
Kaç sarı yıldız öldü şafaklarında
Doğarken gözlerime güneş
Nazlı gelin edasında
Sevinçli sesleri unuttuk yıllarca
Çığlık çığlığa giden çocukların
Şimdi soluksuz kalsam ne yazar
Söyleyin bilmeyenlere
Sabahları birde akşamları
Sert ve hırçın eser rüzgarları
Umut salkımı köyümde
Yana yana kor ettiğimiz yürekler
Harlayıp bin bir özlem demler
Her şafak
Dikip başımızı güne bakan gibi
Akşamdan kalan bir kaç yıldız
Yırtık yüreğimizde fosilleşmiş
Siyah beyaz çocukluktan kalma
Kutsal hazine gibi saklı düşlerimiz
Öte yanda kendimizle yüzleşemediğimiz
Yüzleşmeye korktuğumuz anılar
Deler geçer yaralı gönlümü
Bakma öyle mermer gibi soğuk soğuk
Andır yaşamak ölüm göğsünün içinde
O köy bir benim olsaydı eğer
Ecel gelmeden önce
Anlı şanlı bir savaşçı olurdum
Baştan yazar çizerdim kaderimi
Ar geliyor şimdi vebali
Ha desem kıyamet kopacak
Kar düşecek baharıma yazıma
Saçaklar donacak kirpik uçlarımda
İki yanı kör bıçak gibi keser etimi
Bir ucu sivri mıhlanmış yerin dibine
Sökmüyor şafaklar
Hiç tadım yok bu gece
Yine alevlendi içimde ki uçurumlar
Zehirli sarmaşıklara tutunurum
Acısı yüzümde çekip giderken usul usul
Kim bilir belki de kar düşer bu gece
Biz seninle
Arkamızda izler bırakarak gideriz
Başın yaylaya doğru yürüye yürüye