Namütenahi Şiiri - Seyfettin Aslan

Önceleri kolları ateşten bir tahtırevandı gönül .
Öyle olduğu yerde dururdu da,
Kimsecikler cesaret edemezdi dokunmaya.
Şimdi sırf sen gel diye söndürdüm ateşlerimi,
Hafızamı kaybettirecek acılarla, sancılarla.
Alıp götür beni ahu gözlüm gönül tahtına,
O içimi yakıp kavuran bakışlarla, inatla.

Çünkü seni seviyorum canla başla,
Henüz adı konulmamış namütenahi duygularla.
Çünkü seni seviyorum, defalarca,
En kudretlilerin bile bacaklarını titretecek bir telaşla.