Namerdim 2 Şiiri - İsmet Murat Müçtehit

Bana hakaret edip evinden kovanların,
İşi bittiği anda başından savanların,
Çehresi allı güllü yüreği yavanların,
Bir daha yollarına çıkar isem namerdim.

Kuşamına aldanıp, yüzlerine gülerek,
Hatır gönül sayarak, kıymetini bilerek,
İnsanı duygularla merhamete gelerek,
Tutarak ellerini sıkar isem namerdim.

Bir pervane misali etrafında dönerek,
Yemin, şart, billah gibi; sözüne güvenerek,
Gönülden Sevgi, saygı, Muhabbet besleyerek,
Aşk ile yüzlerine bakar isem namerdim.

Yolda gördüğüm anda alarak selamını,
Sabri metanet ile dinleyip Kelamını,
Ziyaret eyleyerek hanını hamamını,
Muhabbet tohumunu
eker isem namerdim.

Benim için fak etmez, ben zaten yalınızım,
Talihim yaver gitmez silinmez alın yazım,
İtibar eyleyerek zerre menfaatbazın,
Cilvesini nazını çeker isem namerdim.

Kul Müctehit olarak, Mevlâm hâlk etti beni,
Harcayarak zamanı, değiştirip gündemi,
Vefasızın uğrunda yıpratarak bedeni,
Haksızlığa boynumu büker isem namerdim.
İsmet Murat
(Müçtehit)