N/isyan Şiiri - Sevinç İnal

Vur sabahı alnından güneşi doğurmasın!
Aşk ile kanat açan kim var ise sil gitsin!
Ruh yangınım içinde ateşi yoğurmasın
Sükûtumun üstüne toprağı serde bitsin!

Bu bendeki ateşi söndürmeye çalışma
Azabın ziyanını tadan ender kulum ben
Ahvalim hep meyustur sen bu hale alışma
Sabrın sınırlarını zorlayan bir kulum ben

Yıldım ömrün riyakâr, hilekâr oyunundan
Sanki bütün doğrular mahşer vaktine kaldı
N/isyanın sesi çığlık günahın yolu bundan
Cana yar olanımı kimler elimden aldı?

Kimler bozdu oyunun mutluluk düzenini
Kim verdi o cehilin eline sultalığı
Sakladığım sevdanın sanki sildin genini
Bilmez misin cahilin acıdır ustalığı…

Hangi nağme duyulmaz söyle kulağı sağır!
Hangi dildir söylemez aşkın ilahisinden
Yanmıyorsa söküp at o bağır değil yağır
Hadi çıkar sevgiyi karanlığın isinden

Ört şu çirkinliğini yapışmasın didara
Durdur Çarh-i devranı yaşanmamış bilinsin
Üzme gayrı sevgiyi düşürme gönlü dara
Sar sarmala yarayı şu müzmin ağrı dinsin…

Dinsin yüreklerdeki nisyanın bu sızısı
Sıyır nankör elini aşkın masum yüzünden
Olmayacaksa söyle de ki; budur yazısı
Arş- ı alaya ibret yarım kalsın bütünden!

Sevinç İNAL