Müzik insanlar Şiiri - Mehmet Necip Özmen

savaşçılar
savaşçılar
zalım savaşçılar
hançeri parlak
kanadı çelik
taş kafalı
mundar insanlar
savaşçılar
savaşçılar
zalım savaşçılar
nefes alın
durun
durun
durun biraz
yıkıntılarda bir ses
zayıf
küçük ve ince
duyarsınız dinleyince
tınısı at kılı
bir tahta parçası
eşiği şarapnel
teknesi mermi kovanı
yüzü
ay parçası
anlamıyor yaşadığını
filim kırıntıları
çizik
kırık
yanık her yanı
ağlayamıyor artık
nakarat yapıyor
ezberden çıkıyor mırıltıları

medeniyet bu
kaçıncısı katliamların
hangi biri sağır
hangi biri kör savaşların
umuda gibidir hep
varışsa umutsuzluğa
barış
ne ola
koşun
kaçın
yığınlar
sayılanlar sürüye
sürüyle insanlar
...
biri olur musun o tabloda
benzesin sana
biri ben
benzesin bana
birisi daha var ki
dili burnu ağzı
elinde kemanı
kirli kol ağızları
incecikten
yayı gibi
korkak
ürkek adımları
belli müzisyen
yirmi birinci yüzyıl Avrupası
en mutlusu kıtaların
göbeğinde katliam
sanki yokça başka tasası
eşyası
müziksel inadı sanatçının
ölümcül nişangâhı savaşçının
sakın ola ki şaşmayasın
atın adımlarınızı
öyleceden öyleceden
usuldan ve sakinden
yürümelisiniz böyleceden
düşmeyesiniz
yorulmayasınız
yıkılmayasınız
sen çocuk boşçasına yıkıntıların
sen sanatçısısın dolusunca salonların
alkışlarlasın
güzeli bu sanatın
...
ne güzelsiniz
güzellemesi insanlığın
ve direncisiniz

1993 DARIVEREN/ DENİZLİ