Geceye sone Şiiri - Cem Erdemir

İyi ki gördü günahı gözlerim
İyi ki bu günahlara girdim
Yalan söyleyeceğimden utanmıyorum
Diğerleri ne işe yarıyor ki ?
Yine de gurura kanıtladılar kendilerini
Liğme liğme ettiler izimizi
Ayrı gördüler ki ayrıyız demek
Gecenin körü sabahın serinliği ne kar eder ?
Hep soru mu ? Sonra anladık ki bir rüyadayız birlikte.
Beraberce ciddiye almayacaktık zaten
Ha 30 yıl geride ha 40 yıl ileride...
Büyüttüğümüz kabuklar siper oldu nefsimize
Şimdi uyuyacakmısınız ? Canım artık acımıyor çünkü.
Değil her şey bu kadar ince
Fakat tüketsemiydik küflense miydi derken...
Kan kustu, kuş küstü, beklediğimiz şu siyah şu mavi
Aklımızdan dilimize düştü
Kız kardeşim şarkı söyledi
Peşimde ellerinde hüzünle koşuverdiler
Ben şair olmadım, şarkı söylemedim, düşlemek istemedim
Düşler oldum doğarken
Alın size dünya, alın insan, alın vicdan, alın size öfke, alın ölen çocuklar...
Koşan gemiler, düşen ağıt ve hiç.
Suyun üzerinde ceset gibi
Dalganın çektiği kum, insanın nefes, körlüğün hevestir ilacı
Susunca sesim şair oldum
Gitmek isteyişimiz izah etmek isteyişimizdir aslında
Bir rüzgar dahi üzmekle mükellef sanki
Herkes kızgınmış... Kime ?
Bunu kime anlatmak ister ki insan
Söyleyen ben kalbim keskin bir kılıç artık sanki
Rahatlamak, çiçek açmak, rahatta olmak ne de piçlik.
O olacak tek sevdiğin bir çocukluk
Nedir ki oyuncak değil kimsenin elinde
Cennet gibi bir çocuk değecek kalbine
Susunca iyimser saatler elde kalan bizleriz
Ne anlatmak ne de anlaşılmak istiyoruz
Hırçın doğduk çünkü biliyorsunuz
Kimin yanındayız
Hak nedir ? İçimi sertleştiren adalet neye yarar ?
Yine mi soru yoksa
Yakarım soruların hepsini elimde olsa...