Mütenevvi Şiiri - Arzu Altun

Hiç mecali kalmamış baharın ,
Çiğdemler bile gücenmiş yeşile ,
Çiğ bir ongunluk var yüreğimde ,
Çiğ bir hatıra ,
Mütenevvi lahzalar ,
Ve mütenevvi zaaflar . . .
Zayi olmuş bir gönül bostanı ,
Ne sabır yetişir imdadına ,
Ne de bir kayra . . .
Elde yok avuçta yok ,
Zayi olmuş bu şehrin zevahiri ,
İçten içe yer , kemirir iliğine değin elem ,
Noksan feyizler intikal eder ruhumda ,
Meleğim . . .
Cehennem narında yanar bu şehir ,
Bilinmesi için söylenmesi gerekmeyen sezişler vardır ,
Baktığında görebildiğin ,
İfadelerde çözebildiğin ,
Mütenevvi dünyalara aitizdir de yine de umarız ,
Yine de avuçlarız bir karış toprağı ,
Kucaklarız bir dirhem umudu ,
Ve irdelerim yokluğunda nasıl varolacağımı ,
Ve de yokluğunda nasıl yaşayacağımı ,
Galip gelen karanlıktır ,
Hıncahınç cenk meydanlarında ,
Onca şehit , onca yaralı ,
Onca hüzünlü ve yenik ifade bakışlarda ,
Farkındalığına ilk vardığımda büyülendiğim ,
Daha sonra ister istemez ,
Ruhumdan uzaklaştırdığım bir yarım .