Yaşadıklarımdan ne artıysa bu güne kadar
alıp gidiyorum sessizce içime sinerek
Aramayın beni, sormayın hatta istemeyin de
Unutun pas tutmuş yüzümü,
alnımdan sarkan güz kurusu saçlarımı
Gidiyorum; en köhne, en karanlık, en pasaklı sokaklarda
Dayanılmaz sancılarla dağılır can damarım
Umarım ki bu son, yeni bir başlangıçtır
Kırılsa da ellerim karşılıksız ellerinde
Kalbimdeki gölge, ölü bir serçedir!
Sesler duyulur damarlarımdaki balıklardan
Eskiyen sevgilinin hüznüyle boğulurlar!
Eski bir kitapçıda buldum adını
Ansızın dehşete kapılan bir hastalık gibi
baktım içindeki kelimelere
Özlem sıralanıyordu farkında olmadan
Hangi eller dokunmuştu sana kim bilir
Paramparça olmuştu adının yazdığı sayfalar
Hayat yeterince karanlıkken
seni sevdiğim saatlerde ışıkları söndürmemeliydim
biliyorum, kabahat sadece bende
Ara bir sokağa park etmiş ama motoru kapatılmamış
bir araba gibi hep bekledim seni
Seninle duvardaki Magritte’nin ‘’Âşıklar’’ tablosu gibiydik,
Bana bir kitap al sevgilim
Adı ‘’âşıklar memleketi’’olsun
Açıklama metininde aşk, sevda,
tutku, sevinç, hüzün, gözyaşı olsun
Bana öyle bir kitap al ki
sana tüm hayatımı borçlanayım
Sabaha karşı uyanıp kendimle sohbet ettim
Gecenin son iniltisinde belirsiz haykırışlar işittim
Penceremin önünde çiçekler ölmüş
vaktim olsa hepsini gömerdim
olmadı bende her birine öpücük verdim
I.
Bir aşk devrimiydi terk etmek
Korkmuyorum kargaşada ezilmekten
Hakikat kadar sahte sevdam çünkü
Bedenimde enkaz gibi bir delil var
Sanık sandalyemde
Dilimde dolanan en zamansız sözlerde
Bir çırpıda sen
bir hecede sen
sen tek başına!
Saç telinin hafifliğiyle kayboluyor gerçek
senin yok oluşuna!
Bu ayrılık mevsiminde
ne ışıltılı güneş bekliyorum
ne de lapa lapa kar
Sensizliğin gecelerinde
lacivert yağmurlar yağar pencereme
Vasat aşklarla devlet kurarken
yalan gözlerinden okunur olmuş
Sevgi madalyası taktığım yeni ihanetlere
Hadi bir madalya da senden olsun!
Boynundaki kopan kolyeden dökülen
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!