Mustafa Özhan Şiirleri - Şair Mustafa Özhan

Umudun nefesini son verdiği ana kadar
Yaşat içindeki hırçın çocuğu
Güneşin karanlığa yerini bıraktığı ana kadar
Yüzünü çevirme kuytu karanlığa
Hep sabit noktaya bakma
Çevir yüzünü diğer taraflara

ben seni haftanın sekiz günü ayrı sevdim.....
bir gün mahallemden bir kızdın...
yanından geçerken ayaklarım tirterdi, yürümeyi unuturdum..
bir gün bir yabancıydın.....
dilini anlamadağım hiç birşeyimizin uyuşmadığı bir yabancı....
bir gün saçlarına......

Bakışları sevgini şahidiydi
Sanki, ''Seni seviyorum.'' sözleri dökülüyordu o gözlerinden
Yapayalnız bir gecenin suskun çiçeği olmuştum
O bakışları bir daha görmek, bir daha, bir daha...
Neler vermezdim o bakışlara
Sıradan hayatıma renk katmıştı o an

Çarpık bir hayat benimkisi
Varsayımlar üzerine dizili
Tekdüze bir geçmişe inşaa edilmiş
Yarım yamalak yapılmış bir kiriş
Üstüste yığılmış yanlışlar topluluğu
Geçmişim ve de geleceğim bir bostan korkuluğu

Karanlığı koynuna almaktan vazgeç.
Dertler yumağına dalmaktan da.
Güneşin sıcaklığını her daim hisset bedeninde
Bak etrafına.
Ne güzel gülüyor hayat seninle
Bir buklede olsa sevincin

Son durakta indir beni Arkadaş! ...
Yanıma hüzünü alarak, sevinci arkamda bırakarak.
Karanlığa pervasızca dalarak.
Son durakta indir beni! ...

Sırtımda sadece gömleğim olsun.

Sevmek nedir bilir misin?
Benim için bir çiçektir.
Bu çiçeği yüreğinde beslemektir.
Sen sevmeyi masallarda arasın güzelim.
Çiçeklerde koklarsın bir seferliğine
Oysaki böyle midir(?)

Hiç kimse benim kadar acı çekemez.
Benim gibi defalarca ölemez.
Bundan sonra ölümle sırnaş olursam şaşırma
Beni çepeçevre saran,
Hayatımı bu denli karartan
Ve sevginden mahrum bırakan