Mustafa Özhan Şiirleri - Şair Mustafa Özhan

Dur Bekle

Siyah bir perde düştü gözlerime.
Bakmak zor bu şekilde ileriye.
Kıyametin sesini duyar gibiyim.
Uzun bir yol.

Sanma ki hayat hep kartalın pençeleri arasında
Bazen gülün kokusunda
Bazen de güneşin ışığında
Bulutlar üzerini kaplarsa da
Düşme karamsarlığa
Bazen o bulut;

Yapmak istediğim sürece beni kimse durduramaz aslında
Herşey beyinde başlar ve orda biter
Kollarını kapadığında kendinden başkasını sarmazsın nede olsa
Genede köprüleri kaldırmaya değmez
Bırak onları,onlar nasıl düşünürse düşünsün
Önemli olan senin ne düşündüğün

Tarih 17 Ağustos; acılı günlerden biri,
İnsanların çoğu ecelle güreşti,
Kimisi yendi,kimisi yenildi.
Geride kalanların tek ümidi
Devletin uzatacağı yardım eli

Hayatım bir mermi kadar hızlı.
Fotoğraf karesi kadar kısıtlı.
Geçmişim şimdi vurdumduymazlıklar yığını.
Yalnızlığımı pekiştiren bir sürü sebep.
Tek Tabancaydım ben hep.
Etrafımda şımartılmış birçok sorun.

Vurun beni! ! !
Eşgalim dursun ortada
Sinekleri de koymayın yanıbaşıma
Yalnızlık kalsın başucumda
Mezarıma toprak atanım dahi olmasın
Yağmur damlalarını uzak tutun; mezarım dolmasın

Her yanıma ahular koysalar
Beni krallar tahtına oturtsalar
Dağlar gibi nice engel koysalar
Hepsini yıkar
bulurum seni

islam ateşini söndürmeye çalışanlar,
Gerçekler içinde gerçeği arayanlar,
ALLAH diye şeytana tapanlar(!)
Bu çabanız acba nereye kadar...!

Mümin insana kin kusanlar,

Bir tokat misali çarptı yüzüme
Dudaklarından çıkan o iki kelime
''SEVMİYORUM SENİ....''
Bu muydu? Sevginin gerçek değeri.
Bu muydu? Sana harcadığım ömrümün bedeli

tatlı bir melodi dinliyorum
ve seni düşünüyorum
adını bilmediğim
sesini duymadığım
hatta nasıl birisi olduğunu
hayal bile edemediğim