Mustafa Kömüşcüoğlu Şiirleri - Şair Must ...

Ölüm aşkın vücutta tecellisiymiş
Sevda meğer ölümün habercisiymiş
Aşık dediğin aşkı tadan kişiymiş
Sırası geldiğinde düğün deyiyte giden kişiymiş...

Yorgunluk bedenime çöktüğünde mevsim bahardı
Henüz dalından koparılmamış hayallerim vardı
Tükenmememiş ümitlerim ve söylenmemiş sözlerim
Ve birde sevdayla tanışmamış bir kalbim

Aşkı kitaplardan okur,büyüklerimden dinlerdim

Git.Sende git,heybetli çınar
Ben nasılsa alışığım kalmalara
Yitik ezgilere ve hüzünlü dizelere
Sararmış resimlerindede severim ben seni

Belki bu dünyadan çok sıkıldın

Üşüyorum anne ilk defa bu kadar üşüyorum
Oysa içimde bir volkan vardı
Patlamış etrafını yakmış,yıkmış
Şimdi içimde bir tufan kopuyor anne
Çaresizlik yollarımı bağlamış
Hasret devleşiyor gecelerde anne

Seni benim gibi deli sevmeyi
Aşkını gönül sarayına hapsetmeyi
Her gece yıldızları yanlız seyretmeyi
Bilmezsin sen seni benim gibi sevmeyi

Soğuk akşamlarda seni özlemeyi

Gözlerin hançer misali yaralayan o gözlerin
Ah o bir zamanlar yaşama sevinci veren gözlerin
Şimdide her yabancı bakışıyla deli boranlar
İçimde fırtınalar koparan yeşil gözlerin
İşte ben o gözlerde bir ömür hapsolmayı istedim sadece
Çok şey mi istemiştim ki senden ayrıldık seninle

Ya sen olacaktın ya ben yada biz
Biz olmak vardı ya neyse
Sen seni seçtin ve bana beni bıraktın
Şimdi bendeki yanlızlığı bilsen
İnan o sendekini can diye taşıyamazdın...

İstanbul mavi gözlü güzel yarim
Acıların,sevinçlerin,rüyanın ve gerçeğin
Umutların başkenti,gönlümdeki gurbetim
Az gelir sana dünya,sen gönlümün başkentisin

Sevdiğim,sevmediğim kim varsa sende

Nice yorgun akşamları sabah ettik taştan omuzlarda
Sabahlara dek gözyaşını konuştuk gözyaşlarıyla
Ama yinede özlemlerimizi aldatmadık kavuşmalarla
Ve hep sustuk konu aşk olunca kavuşanların inadına

Bezm-i visalde postumuz yoktur belkide

Adım ahmet on iki yaşındayım
Hayatın dibinde ama ömrün başındayım
Madem ki sordunuz senin burda işin ne
O zaman hakim bey,anlatayım müsadenizle;

Annemi hiç tanımadım,ben doğduğum gün ölmüş