Ben tuhaf bir insanım
Düşünürüm,konuşurum
Düşündüğümü söyler
Yazarım
Melek değilim
Körolası nefsime uyar
Anne benim babam yok mu nerde kaldı gelmedi
Gözlerimden akan yaşı el uzatıp silmedi
Ben büyüdüm beni görüp muradına ermedi
Hep esirler döndü anne benim babam dönmedi
Hep yetimler güldü ama benim yüzüm gülmedi
Onuncu yıl çocukluğu,rengarenk güllerdenmiş
Hopla,zıpla,çelikçomak,ekmek elden su göldenmiş
Yirmi yaşın heyecanı,sevenlerin coşkusuymuş
Biraz naz,biraz niyaz,aşıkların tutkusuymuş
Dost yolunda ben sararıp solmuşum
Hacı Bayram hem de veli olmuşum
Sen istersen bir can bedenimden
İşte sana bin can ile gelmişim
Ya İlahi kullukta hep acizinim
Sen gönlümün içindesin
Bir beste gibi
Bir şarkı gibisin
Sen gönlümün içindesin
Gün olur tebessüm gibi
Yıl dokuz yüz doksan dört
İki bine altı var
Mevsim kış, geceler uzun
Ömrümün tükenişine benzer
Şekli, pençerede eriyen buzun
İnsan maziyi düşünür de bazan
Ana babasız büyüyerek
Yalın ayak yürüyerek
Arpa ekmeği yiyerek
Huzura geldim Rabbim
Çocuğumu beleyerek
Acı keder bilmezdim, seni görmeseydim
Ağlamaz inlemezdim, seni görmeseydim
Gözlerini görmezdim, saçlarını örmezdim
Muradıma ermezdim, seni görmeseydim
Ayağımla gelmezdim, sana gönül vermezdim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!