Benden geçmiş meğer,
Deniz soruyordu ya
İnsan büyüyünce
Küçülür mü hayalleri diye
Galiba öyleymiş
Kimliğim eskidikçe
Sevdam bir güvercin misali kanatlanıp yüreğine konsun,
Emrine amade olsun kalbimin her köşesi.
Dudaklarımızdan kalplerimize aşk sözcükleri dolsun,
Asla son bulmasın aşkımızın hikâyesi.
Son kez bak gözlerimin içine
Zira bu son bakış olabilir
Ve son kez sımsıkı sar beni
Belki de bu son dokunuş
Uğurlarken beni keder ekspresiyle
Vakt-i seher geldi
Ve elimde bir gül
Yanağımdan süzülemeyen bir damla ile
Asıyorlar şimdi beni
Göz bebeğimde hala senin resmin
23 yılın vermiş olduğu yorgunluğu
Gökyüzünden gelen damlalar yıkadı bugün
Aynı ilk anında doğduğum günün
Annemin dualarının beni kutsadığı gibi
Efkârlıyım bugün ama sebebini bilemem
Çimen yeşili gözlerinde ararken
Sana uzatacağım zeytin dalını,
Tabutundaki yeşil bezde buldum
Ellerini tutması gereken kollarımı…
Kayıp aranıyor…
Soğuk bir şubat gecesinde,
Birbirine hiç de benzemeyen kar taneleri altında kaybettim kendimi
Yürüdüm yollarda
Karşıma çıkan her insana sordum
“Gördünüz mü şöyle uzunca, biraz toplu, neşeli, biraz da sendeleyen, birini, kimseyi umursamadan hani? ”
Cezaların en büyüğünü çekiyorum,
Bulamadan kaybettim seni
Issız sokaklarda yapayalnız yürüyorum
Yapamadım, getiremedim geri seni.
Bir gemi olmak vardı şimdi,
Gözler son kez bakınca birbirine
Ayrılık hançeri saplanır
İnsanın yüreğine
İstese de iki damla yaş dökemez
Kalbinden damlayan keder olur
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!