Doğrular acımı veriyor sana?
Bu yüzdenmi yalanların?
Hiç birşey hissetmez mi o ufacık kalbin?
Bu yüzdenmi sevdiğini söylerdi, küçücük dudakların...
Acı mı verdi seveni, sevmek?
Islak bir bedenin vardı,
Sarardım seni kollarıma,
Bilmezdim gidişin son öpücüğün olacağını,
Bilmezdim o gece bana elveda diyeceğini,
Bilseydim, kırarmıydım kalbini.
Sonra üzüleceğimi bilir miydim,
Kapalı gözlerin geride bıraktığı izlerin,
Gölgesinde kavrulan adam.
Geri bıraktıklarını susarak,
Kendi karanlığında boğulurken.
Kollarıyla kimleri sarıyor?
Kendine anlam bile veremeyen bu adam,
Susmak, çığlıkları susmak.
Belki sessizce yalvarmak.
Belki yakmak kelimeleri boğazında.
Belki bir elvedaya sığdırmak herşeyi.
Belki bir seviyorum diyememek.
Belki içine atmak tüm öfkeyi.
Gün gelirde hayallerini unutursa insan,
Başkalarını suçlarmış, hayallerimi yıktın diyerekten.
Aslında farkında değilmiş ki, olan bitenlerin.
Anlaması çok geçmemiş, suçlamış kendini.
Yıkılmış hayalleri yanında, kaybettiği benliğini...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!