Yangın yeriydi yüreğim.
Ateş yakar mı sandın! !
Cehennem yalnızlığında sana üşürken.
Suskunum,
Avazım çıktığı kadar susuyorum.
Bir ölü kentin ardında,
Kahve dediğin ne'ki gönül,
biz hatır için onu içmiştik.
bilirdik'ki kırk yıl hatırı vardı...
Oysa ki kahve bahaneydi.
Gözlerinde aramaktı sözleri.
Bilemedik sözlerin acılığını.
Yanında olsam,
gözlerini giyinsem üzerime,
yanımda olsan,
duygularımı örtsem üzerine...
Çok mu şey istiyorum?
yaralarımız;
geceden kalan iç çekişlerimiz...
yaşadıklarımız
maviyle başladı, mavide kaldı
yağmurun içini dökmesi gibi
damlaların toprakla buluşması gibi.
Sadece seviyoruz hepsi bu
Aşk-mı bir başka bahara.
Yaşıyoruz hepsi bu
Ölmek-mi belki-de yarına...
Ne çok canımı yaktın;
kalbinin çıkmaz sokaklarında.
Ne çok şiir biriktirmiştim,
kördügüm bir aşkın,
çözülmeyen duygularında.
.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!