Afedersin bazan
duygularım haddini aşıyor.
Durgunluğumu,
suskunluğumu, mazur gör.
Daha önce böylesine,
özlemedim ben kimseyi.
Sen hiç gözlerimi
Sana bakarken gördünmü..
Ve ben senin dudaklarından dökülen
Dökülürken çiçek açan
Gülüşlerini kokladım...
Tüm sözlerin anlamsızlastığını
Seni görmedigim gün,
Ne karanlık bir gündür.
Sesini duymadığım
Gün ne z/amansız ölümdür...
Oysa bir bilsen
Günaydın ne güzel yakışıyordu
Seni yaşamak
gözlerindeki isyanda..
Seni sevmek
güneşin kızıllıgında..
Seni özlemek
bir yagmur damlasında..
Dedim ki sen kimsin,
neyin nesisin,
kimin neslisin ?
Dedi ki babamın dölü,
anamın memesindeki ak sütü ..
Dedim ki sustuklarımı yazayım mı,
Sesinle uyumak.
Umurunda olmak.
Ve umursanmaktı.
Kokunda sesinde saklıydı yaşamın belirtisi.
Yaşamak için ekmek su hava nasıl gerekliydiyse
benim yaşamam için bunlar gerekliydi
Sevdik,sevdikte ne oldu
öldük ardı sıra her gece
Ve her hece boyunca
Boylu boyunca ölüverdi sevda
Bir kanser gibi sardı
Bir yok'oluştu ardı sıra kalan
Ben-ki ölümü
düğün bellemişim
Sırat-ı, AŞK-a
yol eylemişim
Varsın bu sevda yokluğuna
gözyaşı döksün...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!