İnsan Müsveddesi
İnsan müsveddesi varmış,solumda,sağımda.
Oysa ben onları kendime,hep dost bilmişim.
Şerbet sanırdım,zehir varmış bardağımda.
Sahteler yüzünden,nice gerçek dost silmişim.
Bilsen de Bilmesen de
Ben sevdim ya canım seni.
Sen sevsen de hoş sevmesen de.
Düşünmekle geçer her anım seni,
Sen bilsen de hoş,bilmesen de.
Çal Ozanım
Açtım yine bugün gönül bahçemi,
Çınlasın nağmelerin,çal ozanım.
Değişmem bin gündüze böyle gecemi,
Dudaklarından dökülen,bal ozanım.
Canım Cananım
Her nereye baksam, seni görürüm hep.
Sağım, solum, kısaca her yanım sensin.
Ayakta kalmama, inan sensin sebep.
Abartı yok, damarımda kanım sensin.
Doğu Türkistan Katliamı
Nerde bir müslüman varsa mazlumdur mutlak.
Zalim olamaz,böyle emreder zira Hakk.
Ne zulmeden ne de mazlum olalım gayrı.
DOĞUM GÜNÜM
İyi ki de bugün dünyaya gelmişim ben.
Doğmamış olsam senin için elmişim ben.
Yirmi üç Temmuz benim için önemlidir.
Aşk
Ne Mecnun’dan kopya çekerim, ne Ferhat’tan.
Benim olsa vazgeçerim, tüm kâinattan.
Aşka dert derler, oysa aşk dermandır bana.
Can Side
Görmek isteyene,tarihin gözü sensin.
Medeniyetlerden yarına bakan SİDE.
Hem tarih hem de,tabiatın özü sensin.
Medeniyetlerden yarına bakan SİDE.
Dermansın Side
Sahilinde kum,gökte güneş.
İhya eder insanı SİDE.
Devasın,yoktur ki sana eş.
Elemlere dermansın SİDE.
Şiire Yazmaya Veda
Çocukluk yıllarımda başladığım ve halen de devam ettiğim şiir yazmanın sonuna geldiğime inanmaya başladım artık. Oysa ben ölünceye kadar yazmayı düşünüyordum. Şiirlerimi kitaplaştırmayı düşündüğüm şu günlerde bende oluşan bu düşünce bir bakıma hayatımda deprem gibi bir etki bıraktı. Ama bu depremden haberi olması gerekenlerin haberi asla olmayacak.
Ortaokulda okuduğum yıllarda ilçe içinde yapılan şiir yarışmalarında kazandığım birkaç tane birincilik sayesinde şiir yazmaya hız verdim. O yıllarda ilçemizde yayınlanan yerel gazetelerde şiirlerim yayınlanmaya başladı. Daha sonra Konya’da yayınlanan gazetelerde de şiirlerimin yayınlanmaya başlaması bana bambaşka bir onur olmuştu. Takip eden yıllarda birkaç arkadaşla beraber “Yeni Çağ” isimli bir yerel gazete çıkarmaya başladık. Gazetemizdeki yazı ve şiirleri yetiştirebilmek için sabahlara kadar çalıştığımız çok günler olmuştur. Gazeteyi çıkardığımız tüm arkadaşlar aynı yıl üniversiteyi kazanmamız dolayısıyla gazetemizin yayını sona erdi. Ama biz bir bayrak açmıştık ve bizden sonra geride kalan arkadaşlarımız “Çağrı” isimli bir gazete çıkarmaya başlamışlar ve bizlere birer nüshasını göndermişler. Gazetenin içine bir not yazmışlar.”Erol abi, sizin bıraktığınız yerden biz başka bir isimle yeniden yayın hayatına girdik. Yazı ve şiirlerinizle bize desteklerinizi bekliyoruz.”İşte mutluluk böyle yaşanır.
Üniversite bittikten sonra Konya Postası Gazetesinde köşe yazarlığına başlamıştım. Artık şiirden daha ziyade gazete yazıları yazdığım günlerde bir gün ablamın eşi eniştem Mehmet SÜER ile oturuyorduk. Eniştem ortaokulda yazdığım şiirlerin olduğu gazeteleri getirip önüme koydu. Gazetelere bir göz attım ki ne göreyim. Yazdığım tüm şiirler eniştem tarafından saklanmış. Hayatımda pek çok yarışmada derece almıştım ama o an mutlu olduğum kadar hiçbir zaman mutlu olmamıştım. Şiirlerim çocuksu idi, basit idi ama benimdi ve saklanmıştı. Değer verilmişti. İşte o andan sonra ara verdiğim belki de bıraktığım şiir yazma işine tekrar başladım. Bu güne kadar da hep yazdım.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!