Mustafa Duman İmamoğlu Şiirleri - Şair M ...

Aynalar bakmayın öyle dik dik yüzüme
Bırakın anam beni halim nicedir
Durun, hareket ettirmeyin beni bir yere
Söyletmeyin anam benim halim nicedir

Avucunuza almak istersiniz beni sessizce

Yalnızlık bir dağ çiçeği gibi özgürce
Ve sessizce bir bekleyiş
Esen bir meltem gibi usulca, sımsıcak
Candan bir dost gibi sarar beni

Yalnızlık doğan bir güneşin ziyasında

Her istasyonda durur kader treni
Sonu yoktur bu yolun dönülmez geri
Yunus gibi bulamazsan menzili
Bu dünya senin olsa ne fayda

Akşam karanlığında savrulan kar gibi

Sen gideli yâd ellere korkuyorum ben
Yaz aylarım kışa döndü üşüyorum ben
Hazan yeli eser oldu soluyorum ben
Gül bahçemde bülbül ötmez perişanım ben

Ruhum korlanmış alev alev yanıyorum ben

Babası dedi oğluna:
Bak oğlum, yaşın geldi yirmiye
Bir sap olamadın ne kazmaya ne küreğe
Heba ettin ömrünü
Bir serseri gibi hiçliğe
Şimdi ne yapacaksın belli değil

Muhabbet ehline vardım, yüzümü toprağa sürdüm
Ben bu güne kadar kördüm, Hakkın divanına geldim

Hab-ı gafletten uyandım, yüzümü kıbleye döndüm
Nur cemalin seyreyledim, Hakkın divanına geldim

Bülbüller öter, güller yasata
Yüzünü görmeden olmuşum hasta
Yardan ayrılmadan varılmaz dosta
Musalla taşında boynumda yafta

Kabrimi sarar sisli bir duman

Gittim dost kapısına halimi arz etmeye
Arz etmek ne kelime başladı itelemeye
Ağzında bir lakırdı yuvarlayıp söylemeye
Yalvarsan para etmez olmuş tam bir kereste

Kıvrım kıvrım yollar uzadıkça uzar
İçimize ürperti salar korkular yalan
Biter sonunda dostluk arkadaşlıklar
Hayatın neşesi, güzellikleri yalan

İçimdeki sızıdır kabardıkça kabaran

Yalnızlık belki bana yabancı
Belki de gönlümdeki en garip acı
Tarifsiz bir kelamdır içimdeki sızı
Başkaldırır haykırır, buradayım der sanki

Yalnızlık ne ilerde ne geride