Yağmurun toprağa dokunuşunda,
Rüzgarın dalları okşayışında,
Güneşin her doğup, her batışında
Seni arıyorum gündüz ve gecenin karanlığında.
Dalgaların sahile her çarpışında,
Ansızın girdin düşüme,
Bir anda böldün uykularımı.
Uzun zaman oldu,unutmuşum tadını.
Bir günün sabahına uyanmak
Hiç bu kadar yıkamazdı.
İnsanı uyanmaktan korkutan,
Gözlerindeki parıltıda gördüm sevgiyi
Sende gördüm, görmediğim ilgiyi
Bana sen öğrettin hayatı sevmeyi
Sanki sende varoldum santor.
Sevginle solan gülü yeşerttin
Dönüp te baktığında ardına
Yaşamına yön veren iki yol vardır.
Ya karanlığını aralayan aydınlık
Ya da aydınlığını kapatan karanlık.
Ama sonuçta hepsi bir varoluştur,
Yeniden ve şekilsiz bir yaradılış.
Bana bir nefes gibi yakınken
Benden bir yıldız kadar uzakta olan sevdiceğim...
Ben sana;
Alaca şafak bir seherin en serininde,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!