Mustafa Doğan 2 Şiirleri - Şair Mustafa ...

Güle düşen gözyaşı


Gençliğim
Ucuz pazarların, kör alıcısı
Bu sessiz vedalar kadar çaresiz

Küstüm barışa
Artık kim götürürse götürsün bu zeytin dalını
Musa’nın alnını kirletenlerin
Nedenleri varsa
Yanakları kızarmış bir ar taşısın

Hüzünden Hicret

Hüzne saplanmış bir soluk düşüyor âfâktan
Akıllara bildirilmemiş matemle uyanıyor Mekke
Sokaklar, alabildiğince sancılı olabildiğince ağlamaklı!
Sevgilinin vedasına nöbetçi hüzün

Tabirsiz rüyalardan uyanıyorum
Son günlerde,
Hayra yormak zor

Sayıklarken dilimden düşeceksin diye,
Selamsız sabahlarda uyanıyorum

Mezopotamya


Ne zaman düşünsem
Topukları kanayan kız çocuğun olurum!
Acıtır, payıma düşen kader

Ayak Sesleri


Geniş zamanlarda bölüştüler bizi
Bitap, kırgın ve kırılgan hallerimiz
İştahını kabarttı köklerimizde kurtların

Siyahın en güzel hali

Gıpta ile seyrederken beyzayı
Gözüm hep takılır
Siyahın bendeki sevinişine
Gözlerin karın düştüğünü hiç gördümü Bilal?

Gözyaşı kumbarası

Önce bir sancıydı kasıkları inleten
Sonra…
Yürürken ayaklarım altından kayan zemin.
Sevinmeyi geç öğrendim

Hirâ

Kapına fesleğen koy gözlerim
Bir miski Amber yayılsın yeryüzüne
Gönül dehlizinde sakla umutlarını
Olaki!

Vakit
Haddini aşmış bir kin
Uhud’un üstüne sinmiş
Siyah bir cumartesi
Zembille sarkıtılmış ürkek şevval
Yamaçlardan düze inmiş uğultu