Mustafa Ceylan Şiirleri - Şair Mustafa C ...

TÜRK DÜNYASI ORTAK DİL VE ALFABE

Mustafa CEYLAN
**************************

2010 Yılında bir internet sitesinde Azerbeycan Alfabesi ile yazılmış bir yazının altından kopyaladığım yorumları aynen aşağıda takdim ediyorum.

SERBEST ŞİİR, düz yazı’yı (Nesri) makasla kesip alt altta kesik cümleleri RASTGELE sıralamak asla değildir. O zaman Düz yazı(Nesir) den farkı kalmaz ki, hatta nesri de bozmak olur o… Şekil ve kalıba HAPSOLMUŞ, ustaların eriştiği NOKTAYI geçememiş HECE VEZİNLİ şiir de MANZUME’ den öteye gidemez. ANLATIM-İfade- başarılı şairin KENDİ ŞİİR DÜNYASINDA YARATTIĞI bir TARZdır.

Bazı şiirleri okuduğunuzda onun şairini hemen bilirsiniz. Neden? Çünkü, o şair, şiir HALISINI DOKURKEN bir tarz-SÖYLEM BİÇİMİ’ ni- SESİNİN RENGİNİ yaratmıştır. Bir başkasına hiçbir şekilde benzemez.

ANLATIM TEKNİKLERİ’ nin bana göre BİRİNCİSİ TAHKİYE(Söylem-Öykülem) ’ dir, İKİNCİSİ de TASVİR’ dir.

Haydi baam koç yiğitler durma yok
Gölgeye yatıp da bıyık burma yok
Tarla tapan biçilmeyi bekliyor
(…………Çaykaralar içilmeyi bekliyor)
Terlesin sırtlar da iş buyurma yok..

Yasemen kokulu tüllerin penceresinde
Yalnızlığımın üç boyutlu sesi var:
Uzar- kısalır...
Oysa,
Beynimin hazine dairesinde
Bir yolcu oturur aşkın kölesi

Hişşşşttt! ...Bayram yerindesin belli
Dönme dolaptaki çocuksun,
Keyfine bak, tadını çıkar yaşadığın zamanın
Neş'e kat neş'ene...

**

-“Soğukkuyu (lâstik) giyer bizim oraların bebeleri hep…”

Nasırlı ellerinden ana oğulun
Umuda, güneşe, yuvaya kanat kanat
Yükseliyor bıldırcın

img src='http://www.muhammedinur.com/resimler/dervis3.jpg'
font color='blue'size='2'
Dost diye inleyen gönül erinin
Yerden su çıkaran asasındayım
Sildim izlerini dünya kirinin
Geçen zamanların tasasındayım

Güldenizi bir türkü tutturdum gidiyorum,
Üç şiirle adımı dünyaya unutturdum;
Hergün doğup yeniden bayramlar ediyorum.

Ebedî sürgündeyim yüreğinde bir çimin
Güvercinler yaralı, hüzne gebe her şeyim

Anaların ağıdını
Dindir gayri asker oğul!
Dağ başından paçavrayı
İndir gayri asker oğul!

Boyanmadan şafak güne,

Ankaralı ilim adamı Numan Efendi, bir BAYRAM GÜNÜ gelmişti üstadının yanına. Madde ilimlerinin en zirvesinden, mânâ ilimlerinin kapısının eşiğine bendolmaya gelmişti hem de bir KURBAN BAYRAMI sabahında. Atmıştı mâziye süslü kaftanlarını, lüks koltukları ve görkemli kürsüleri. Kalabalık insan topluluklarını, yüzlerce öğrenciyi ve alkışları geride bırakıp Bursa'da 'Ekmekçi Hoca' adıyla nam salmış, görüntüsüyle sıradan bir 'derviş' manzarası arzeden zatın kapısına dayanmıştı.

Üstadı; ona, adını sormadan daha,
-'Hoş geldin ey beklenen yolcu. Bu kurban bayramı sabahı hoş geldin. Bundan sonra biz ve cümle âlem 'BAYRAM' desinler, adın 'BAYRAM' olsun, olmaz mı? ' demiş;

Kapıda bekleyen ve erim erim eriyen dağ cüsseli Numan, kavuşmuştu bayramına... Bayram ediyordu içi. İçinin içindeki iç, bayram müjdesiyle, aldığı bu yeni isimle bayram ediyordu.