Mustafa Ceylan Şiirleri - Şair Mustafa C ...

Alâkayı kestim devri devrandan
Yalnızım milyonlar içinde yalnız.
Ceylanı kovmuşum garip ceylandan
Yalnızım insanlar içinde yalnız.

İpini kopardım maddenin, pulun

Kimi altın sarısı tepsi
Kimi göğsünde taşır güneşi
Kimi kan kırmızı gelinciğin kardeşi
Vah ki yüreğimin sancılarına vah!
Oldum olası uykularımı haram etti
Hepsi...

Dünyam tepe taklak
Göğsümde ihanet bıçağı
Çarmıhtaki İsa gibiyim,
Yaban gülüm savruldu rüzgârda...

Yorgan toprak, yatak sinsin ateşi

-Kardeşim Şenol YAĞAR’ A
Bir gün kulakların çınlarsa eğer
İnan ki adını anmışımdır ben
Yolda yanıp tüten bir duman görsen
Vallahi, billahi yanmışımdır ben

Ölümsüzlük türküsünü duyarım
Yâr sesini duyduğumda inan ki
Gök yüzünü umudumla boyarım
Yâr sesini duyduğumda inan ki

Ab-ı hayat kaynağımsın doğuştan

DOKUNMA DUYUSU

Ne nefes, ne dil,
………………Ne burun, ne kulak
Bırak ey gözlerim, onları bırak
Gel şu dokunmanın sihrine bak…

Kimden: hasanbildirki (Bay, 58)
Kime: Mustafa Ceylan
Tarih: 4.10.2005 17:25 (GMT 2:00)


Konu: “KARINCANIN GÖLGESİ” OLABİLMEK

Bir ömür peşimde gezinip durdun,
Yorulmadın kara gölgem nedense?
Yollarda başını taşlara vurdun
Acıdım haline dinle be gölgem.

Ben büyüdüm, sense her gün kısaldın,

Haber aldım yine nazlı yârimden
Ceylansı gözleri kan oluvermiş.
Tütsüler yaptırmış kavuşmak için
Öldürten çileye kın oluvermiş.

Bir sancıyı çeker mektupta sesi

SÖYLEM

Irmaklayın çağlarım
Çocuklayın ağlarım.
Hasret koyma ceylanı
Yürekleri dağlarım