Muslim Kılıç Şiirleri - Şair Muslim Kılıç

dua diyerek düşüyorum toprağın karanlık alnına
sahipsiz bir mektuptan firar ederek geceden ürküp
hiç tanınmamış bir yüz/ altın suyunda gergef işleyen..


kaç kurak mavi çöl geçildi bu otantik yazma diyardan

Denizin eşiğinden ırayan mavi gözlerin
Ay ışığından yansır ummânıma ruhumun
Her gece sürgün bir kente düşer sesinle
O Nâzenin, o mağrûr, o âsî gülüşlerin..

Seslere dizili incidir işve sözcüklerin

ey ruhum!
beynimi taşla sesinle
kalbim yol alsın bu gece benden
taşınmış dağları sırtlar çığlığım

-Adını bilmediğiniz kişiye sunduğunuz mektup
İçinde çağdaşlaşmış insan tipinden paradigmalar-


Bir avuc toprak
damla su huzmesi

duası metruk üşümeye
kırılgan yarınlar
hörgücünde yalnızlığın
vedadan y o k s u n
iç d e v i n i m i n d e
b a k ı ş l a r ı n okşaması

Yaşamanın getirdiği o ağır yokluk
Bilmem nerde biter bu arayış
Kimin kollarında son bulur..
Nerdesin kahrolası ey sükûnet
CevapsızlığıMIn cevabı nerdesin?

V. Düş: Sardunya Kokusu Ölüm....!

Beynimin her kıvrımında
ö l ü m gezinir şimdi...

kayıp kentin uyuyan güzelini

köşesi kopmuş bir zarfı açarken çoğalan hüznün dökülmesi gibi
dağılıyorsun avuçlarıma
saf, pelteleşen dilin tükendiği ân koparılan yüz gibi
yansıyorsun bedendeki canıma

zaman göçüne esir şaşkın kervan
kerbelada içsel kanayış
nihayesi gül kokan emanı
varlığımda titreyişi var ölümün
gidişime aldandı sultanı esir tebaa!
küf tutmuş düşler gece'de

mücellâ alnını karşılarken bir vahşi çiçek
hummalı bakışları gözlerine serer en narin sebepler
seni, tarihi yıpranmış bir yaprağa sorsam, güler yüzü...
eskimiş sahifeleri kızıl kaleme kotarılmış aç gözler
bana kahrımı anımsatacak rüzgârı ıhtırsa da,
hummalı gölgeme gömdüler şu kadavra ruhumu..