Ölmek mi zordu, geride beklemek mi?
Gidene mi zor bu yolculuk habersizce, yoksa kalana mı?
İbretle seyrederken birden karışıyorum yeniden hayata, anlamsızca,
Bir sonraki ölüme kadar.
Her ölüm bir gerçek oysa,
Yaşam kadar kutsal.
Sonra,
Nefsime öğütler düzüyorum boş dünya namına.
Atlatıyor beni her seferinde bu yalan dünya,
Taki bir gün ben de kendimi musallada bulana kadar.
Kayıt Tarihi : 25.9.2025 14:14:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!