Aşkın bu son duruşmasındayım.
Günler var ki gecelerden ağır,
Aldırma! Bir eylülse yaşanmışsa.
Sevenler âma, sevilenler sağır.
Bir gurbet misali koşturup peşinden
Ayırır kardeşinden eşinden
Farkın kalmaz artık karga leşinden
Diyardan diyara gezdirir para
Ne gam ne sıkıntı cepte olanda
Aylardır tek satır yazmadım
küskünüm kağıtla kaleme
bir gölge gibi kaçıyorum
senin olduğun bu şehirden
seni hatırlatmasın diye
Sevdaya düştün mü bir kez
Ne han kurtara bilir seni
Ne Süleyman
Bir köhne bıçak yarası gibidir aşk
Göklere direklenir sevincin
Ama inersin bir yağmurda fazla tutunman
Aslında ben seninle de yalnızdım
Doğduğum gün ki gibi
Sen bitiremedin yalnızlığımı
unutturdun sadece
ve silemedin
gözlerimdeki sevgi selini
içimde bir sen vardın
bir de sende başkaları
seni bir ben sevdim
bir de beni başkaları
yıllar geçti unutuldu adları
koymadı hiç yoklukları
Öyle bir sefere çıkacağım ki
Güneşle
Fatih’in fethinin
Değeri kalmayacak
Bir yer alacağım
El büyüklüğünde
sen varken
iftar erken olurdu
yollar hiç uzamazdı böyle
bıkmazdım sevginin ramazanından
göze alırdım kefaretleri
benim bayramım sendin
neden başladığı gibi bitmiyor herşey
sonunda yine sevgiye hasret mi doğdu?
aşk hayalle gerçek arası bir şey
dağ gibi ümitlerim yerle bir oldu.
nasıl da iki yabancı oluveriyor insan
Bir tırnak yarasıdır yüreğimde
sensizlik
Bir yokluğun başlangıcı
Göreceksin bir gün
Dalların kuruduğunu
Çiçeklerin solduğunu
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!