Dermansız bir derde saldın başımı
Artık tutunacak dalım yok benim
Kıble bildim kirpiğini kaşını
Başka dönülecek yönüm yok benim.
Gönlümde salınan bahar yelisin
Gönül denizine yelken açmışım
Seferler benimdir seherler benim
Vefayı bilmeyen yerden kaçmışım
Hazanı olmayan mevsimler benim.
Aynalar pas tutmuş güzel terk etmiş
Yaylada çam ormanı çeker götürür seni
Bin bir çeşit çiçekle karşılarlar geleni
Yaylanın evlerini taş örerek yaparlar
Evlerin çatısını hartamayla kaparlar
Mevsim kışa değdi ses kesti horan şimdi
Bizim uralarda kar yağar boran şimdi
Biçare yüreğe keder oldu kılavuz
Dikmen Dağı gibi gönül kaldı yalavuz
Hüzün yağar gökten sanki bahar güneşi
Peşinde olmuşum kirman
Gönül dinlemiyor ferman.
Soldu benzim oldum harman
Bulamadım derde derman.
Gurbet eller seni çaldı
Duysun tüm dağlar ve taşlar
Bir Leyla’nın aşığıyım
Esen yeller uçan kuşlar
Bir güzelin sarhoşuyum
Yağmurlarla gökten inen
Bir hasretlik sancısının
Derdi bende derman sende
Sönmez yürek yangınının
Derdi bende derman sende.
Koparılmış güllerim var
Uzaktan bakmakla güzel
Bu gönlüme giremezsin
Boşuna uğraşma öyle
Ahvalimi bilemezsin
Sürgündeyim gurbet elde
Ateş-i aşkındır gönlüme vuran
Peşine apansız düşer gözlerim
Zülfünün telinde asılı duran
Cellâda sunulmuş mahşer gözlerim.
Kirpiğin ok gibi bağrıma yağsa
Bana gözlerinin şavkı vurunca
Kapılır bu gönlüm sellere benim.
Muhabbet ateşi ruhu sarınca
Dağılır yüreğim çöllere benim.
Irmak olur çağlar akar giderim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!