Mürekkp 2 / Kesit yazılardan

İçimde büyüttüğüm o kadar dert o kadar sorun var ki tarifi imkansız bir durumdayım. Neden ve niçinlerle boğulduğum zamanlarda insan olmanın her türlü sıkıntısını yaşadığım filozoflara taş çıkaracak cinsten derin, derin olduğu kadar da karmaşık düşüncelere kapılıyor ve düşüncenin girdabından çıkamadığım anlara tanıklık ediyorum.
Hayat denen gizli hakikat ve bu hayat seyri içinde bizlere kılavuzluk yapan düşünce insan hayat karşısında ne kadar da savunmasız ve yalnız. Kalbimizin bizden bir kuş edasıyla uçup gideceği ya da gözlerimizin kör, kulaklarımızın sağır olduğu lahzayı düşünürsek belki de nefes alıp vermenin aslında bir işe yaramadığını düşünebilir bu konuda çeşitli yorumlar yapabiliriz.
Tam tersi bütün azalarımız tam anlamıyla çalışıyor fakat nefes alamasak o zaman da ne gözümüz görür ne kulağımız işitir beden ruhtan ayrılmış olur ki; yaşam diye bir şey kalmaz bizim için. İnsan yaradılışı itibariyle mükemmel olarak tasarlanmış hiçbir ekipmanı eksik bırakılmamıştır. Bu yüzden olacak ki insan diğer yaratılanlardan üstün kılınmıştır

Bana göre yaşamın rengi çoktan değişti. İki camlı çerçeve ardından puslu bir hayata bakıyorum. Gözlerimi o kadar kapadın ki yaşama dair her şeyi meğerse senin dizginlerine bırakmışım Sırf bu aşkta sana dahil olmamış senin kölen, fedain olmuşum ve beni terk etmen de beni ben yapacağı eski rahat ve huzurlu dünyama döneceğim için mutlu ve bahtiyar olmuşum
Değmeyen şeyler için üzülmenin aslında hiçbir önemi yokmuş. Bugün üzüldüğün şeyler için yarın hiç aldırış bile etmeyeceksin. Yüreğinde seni mahveden aşk sancıları seni bir gün terk edecek senin hayata yeniden sımsıkı sarılmanda sana yardımcı olacaktır Bu süreç içinde edindiğin tecrübeler senin ilerleyen yaşamında yiyebileceğin kazıkları en asgari düzeye çekecek kazık yeme ihtimalinden bir nebzede olsun kurtulacaksın. Hiç kaçışı olmasa bile en az zararla kurtulacak en azından fazla bir acı duymayacaksın.