Anılar Üzerinde Duygusal bir Gezinti

Yüreği insan emeği gibi sömürülmüş sevgili,
Neden! mutsuzluk tacını taktın başına.
Bana göre nedensiz hıçkırıkların vardı.
Belki de her hıçkırığın kendince nedenleri.

Sana doğru her adım atışımda
Sen ürkek güvercin misali uçup gittin penceremden.
Yapamasın,gel! dışarı tekin değil dedikçe
Sen inadına özgürlüğüm dedin.

Ağzı argo kokan aydın dostların vardı senin
Sosyetik güzellere taş çıkaracak cinsten özentilerin
Vur patlasın,çal oynasınlı havalara alışık değildin.
Belki de,onları kendince bir şeyler sanıyordun.

Beline kadar inen saçların vardı.
Gözlerinde yaşama dair umut kırıntıları.
Her tebessüm edişin güzelliği'nin zekatı sayılırdı
Sıcakkanlı bir dosttun,aslında
Seni sevmeden önce.

Bütün dikkatler üzerindeydi kem gözlerle beraber.
Ne zaman seni seyre dalsam
Beni sana şikayet ediyorlardı.
Farkındaydım.

Yıllar önce bir kaç kere telefonda görüşümüştük.
Bana dargın olduğun belliydi.
Her hailinden.
Ben anlattıkça rahatlıyordum.
Oysa sen benim her anlattığımı.
Çetrefilli süslü cümleden sayıyordun.

Bir kaç sefer ağladığına tanık oldu gözlerim.
Ele avuca sığmaz olmuştun.
Herkes senin şaka yaptığını sanıp,
Duvarlarda yankılanan uzun tesirli kahkalar atarken.
Ben nedenini soruyordum.
Ona ne oldu.

Şimdi yeniden rüyalarıma girmeye başladın.
Keşke rüyalarımı süslesen
Aksine,rüyalarımda kabus oluyorsun
Güzelliğinin rengi solmuş.
Yüzünde eskiden kalma bir pişmanlığın ifadesi.
Ben mi? soruyorsun.

Ruhum bile duymaz oldu senden sonra hiçbir şeyi
Senden umudumu keseli yıllar oldu daha neyi.
İçime od salmışıtım adın anıp sevda deyi
Birinide vermem sana kırk tane kalbim olsa

17 Eylül 2007
VAN