binlerce sessizlik alır
alırda yinede götürmez gözlerine beni
yol kenarlarından toplanan çöplerden yapılmış
bir kuşun yuvasında terkedilmiş
bulmakta varmış kendimi
düşler nereye götürür...
Göçmen hüzünler ekledim
Takvim yapraklarına
Tek günlerde sen yoksun
Çift günlerde ben
Bugün günlerden Perşembe
Cuma’ya elli dakika var
Aşk,
Olmak zorunda olduğun gibi değil,
olduğun haline eşlik eden
ve
seninle aynı olan
biri ile
Karaktersiz sözcükleri vardı
italik harfler gibi eğilirdi
saltanat karşısında
ve sultası insan canıyla beslenirdi.
Camiye girerdi eksilerek çıkardı,
nefsini teslim etmesi gerekirken
araba birer birer ihlal ederken
tüm şeritleri
kayıp giden çizgilere takıldı gözlerim
soğuktan üşümüş gibiydiler bembeyaz
ve titrek
bazılarını boylu boyunca çizmişler
Geceye yıldızlar astım
yüreğim ilkdördün,
bulutlar çevreliyor kederli halleriyle halemi,
ey sevgili,
heyulan sarıyor gökleri,
ben altında yalnızım,
Artık herkes uzun cümleler kurmaya başladı,
aşktan,
sevgiden,
barıştan,
özgürlükten,
öfkeden,
ardından gelen yetişir mi?
yetişirse yağar mı yağmur?
ıslanır mı ten?
akıp gider mi hasret bir yaprağın sırtına binip?
şimdi kaçıncı gidişle uyanır toprak?
soruların bittiği yerde nokta mı gelir?
Seviyormuşum seni
Kendimden habersiz
İçimde sana dair binlerce söz
Dışımda
Kendime sarılı sessizliklerim
Artık
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!