Kaçıp gider yalnızlığım seni görünce
Açar teker teker umutlar
Yeri göğü sarsan bir özlemle sararım bizi
Aylardan kasım
Anıların yıllardan korkmadığı zamanlar
Sevmiştim seni
Kırık dökük bir evde
Tavan arasındakiler gibiydik
Senle ben
Yaprakların toprağı örttüğü
Yüreğimin yollara düştüğü
Benim kuru bir dal gibi kaldığım
Senin sarardığın zamanlar
Usulca gelir yalnızlık
Sarar gökyüzünü
Bir fincan kahve
Boş bir masa bulur
Oturup sesini yitirmişleri bekler
Bana baktığında,
Dağınık saçlar ve çirkin bir surat görüyorsun
Sonbahar avuntusu bu
İçinden rüzgarın geçtiği
Dallarından yaprakların aktığı
Gözünün yollara düştüğü...
Top oynardım karanlıkta
Çocuktum
Bir gözüm evin penceresinde
Ve ondan sonra
Ne zaman karanlıkta bir şey sevsem
Birbirizime yazık etmeyelim dedi
Çekti gitti
İki yarısı iki farklı gökyüzü bu yolun
Bir yanı boran kar
Diğer yanı kendinden korkar
Bana gökyüzündeki kelimeleri sormuştun
Bilmiyorum ki
Neden böylesin diye boşluğa bakmıştın
Bilmiyorum..
Peki bildiğin birşey var mı? diye gözlerinle tenimi incitmiştin
Vardır herhalde
Gece sessizce gelir
Sokulur koynuma
Sonra kaçar gidersin kendine
Bir çukur var yüreğimde
İçinde tutsak kalmış bir çocuk
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!