anne ben artık iyiyim
perhizim kaldırıldı
yüzlerim artık yamulmuyor
yüzümde bir şirin tebessümü
yüzlerim düzgün
artık kabus görmüyorum
beni gören
alelacele dolaşan ayaklarımla sokaklarda
bir yerlerde birileri bekliyor
bir yerlere gidiyorum sanır
halbuki hiçbir yerde
hiçkimse beni beklemiyor
I.
öncesinde
ne putlar kırmış
nice ismailler tanrılar kurban etmiş ne bedel ödemiştim
ödemiş de öyle balmumu kesilmiştim son öldürülüşüm olacaktı
Bağışlayın
Alışmamışım
Taşlanmadan ayrılmaya
Bir ilk tuhaflığın sarhoşuyum
Kovulmadan gidiyorum ilk kez
gün batar
kuşlar dönerdi
seherler
adama namaz kıldıran ihtişamını yitirdi
artık ne gün batıyor ne kuşlar dönüyor
akşam ile yatsı arası
yedi kat arzımdasın
bir barak havasıyla
yanık annelerden yansıyan
gök taşını hangi hışım saplarsa toprağa
yahut mavzer kurşununu ete
‘Hiçkimse bana göre yaşamadı
benim için
sebeb-i intiharım budur”
diye yazmıştım
bıraktığım pusulaya
ins ü cin
davacı değilim
savcıyı geri gönderin
geri durun şöyle
alışmadığımız şeyler bunlar
ne ilk öldürülüşüm bu
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!