Sanki
Gökyüzüne zift dökülmüş
Her yer karanlık,
Ama
Ben her yeri görebiliyorum
Çünkü
"Seni seviyorum" dedim
Cevap yoktu,
Gölgemi aradım
Çok karanlıktı,
Kıpırdıyamadım
Karanlık beni sarmıştı...
Gözlerim kapalıyken
seni daha çok seviyorum dedi,
Başımı yavaşça çevirerek
ona baktım,
Yanağındaki gamzesini
ve gülen bir pembe dudak gördüm.
Tüm Dünya bir yana
Sen bir yanasın,
Çünkü başkasını göremiyorum.
Gözlerimi sana verdim.
Ateşlerle buzları karıştırdım,
Aşık olursan;
Saçların, cildin bir başka yumuşak
bir başka parlak,
Göğüslerin daha dik ve daha isterik,
Kalçan daha dolgun ve yuvarlak,
Dudakların dayanılmayacak kadar sıcak,
Benden bir yalnızlık öyküsü
İstendi,
Yapılır mı bu bana,
Ve yazacağım çaresiz.
Dokunabileceğiniz kadar
Benim sıcaklığımı;
Ne itfaiyeler,
Ne yangın tüpleri
Ve hatta
Aysbergler bile söndüremezler.
İtfaiyeler,
Ben bir bulutum,
Seni İçime alıp
Uçuracağım,
Ve buharlaştırıp
Yine
Yatağıma Konduracağım.
Bu parçayı
ne zaman dinlesem:
Toprağına su serpilmiş,
güneşe çıkarılmış,
bir çiçek gibi hissederim.
Tüm acılarım, yaralarım, haksızlıklarım
Ben bir keşişim,
Belki de derviş,
Bektaşi de olabilirim,
Ama önce insanım.
Sanmayın ki hırıstiyan yaşamı sürüyorum,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!