Murat Ağır Şiirleri - Şair Murat Ağır

Hayat,
Yaşamaya değer herşeye rağmen.
Sırf güneşi görmek,
Yağmurda ıslanmak için bile
Değer yaşamaya.
Güneşi kemiklerinde hissedebilmek,

Kızıyorum yüreğime,
Seni sevdi diye.
Gözlerimi kör edesim,
Ellerimi kesip atasım var;
Seni gördü, sana dokundu diye.
Kalbimi

Herkes gitti be usta,
Kimse kalmadı etrafta.
Hadi gel, bizde meyhaneye gidelim.
Bir güzel çekelim kafaları.
Yok be usta, fazla kalmayız.
Biraz laflarız, havadan sudan işte.

Kimsesizdim şu dünyada,
Tek başıma, yapayalnızdım.
Sadece yaşıyordum, öylesine.
Sonra sen geldim dünyama.
Biranda değişiverdi her şey,
Bütün dünyam SEN oldu.

Sevmek güzeldir
Adını andığın zaman bile
Yüreğini titretecek biri varsa
Sevmek güzeldir
Gözünü bile kırpmadan
Canını verebileceğin biri varsa

Kapı çaldı, açtın
Gelen postacıydı
Elinde bir paket
Aldın, girdin içeri
Meraklandın
Üzerimde adımı gördün

Çanakkale burası,
Toprağı buram buram şehit kokan,
Açan her çiçeği kan kırmızı olan.
Üstü toprak, altı şehadet evi,
Daha 15 yaşındaydı toprağa düşeli.
Dayanmıştı düşman boğaza,

Galata kulesi gibiyim bugün,
Öylesine yorgun, öylesine sabit...
Bir yanım bugünü yaşarken,
Diğer yarım asırlar öncesinde...
Hani aşıktır ya Galata, Kız Kulesine,
Öyle uzaktan bakar da saramaz.

Bir tren istasyonunda iki kişi;
Biri giden, diğeri geride kalan
Gidenin hali perişan, dağılmış saçı başı.
İsteksizce atıyor adımlarını, ağır ağır.
Ve yaşlı gözlerle izliyor gideni geride kalan.
İsyan ediyor hayata, sessiz bir çığlıkla.

Hani derler ya;
“ Yalnızlığın ortasındayım “ diye.
Hani
“Yalnızlık her tarafımda,
Sağımda, solumda.
Odamın dört duvarında,