Müphem Şiiri - Süleyman Kılıç 2

Bir metro istasyonundan geçerken
Bir metro istasyonunun ilk durağında
Başlar da başlar geçmişin film şeridi
Bir metro istasyonun ilk ve son durağında
Bir hayal ,umutla başlar

Bir metroda geçer mi bir ömür
Bir gün bir ömür gibi yeni
Bir ölüm gibi nihayi

Bir metroda onlarca düş
Bir metronun son durağında
Yine bir umut bir uçuş ve
Ve ne olduğu muamma bir yolculuk

Nasıl da kolay nasıl da sıradan
Sıradan hayalleri seraydan gibi
Basit bir ömür ve nasıl biteceği muamma
Bir metro istasyonunda bir baba ,bir anne
Bir çocuk henüz çocukluğun tadını bilmeden

Bir tabut gibi
İşte o zaman metro bir tabut gibi ağır
Bir cehennem gibi sıcak
Bir toprak kadar ağır

Bir metroda çeşit çeşit
Renk renk ,inanç , inançsız aynı atmosfer
Farklı farklı gözler ve bakışlar

Bir gurbet ve bilmediğin diller
Tıpkı bir çocuk gibi cahil
Bir çocuk kadar suskun
Bir metroda geçerken günün
Hayatın anlamsizlastığını hisseder

Bir baba olamamak mı
Bir evlat olamamak
Hepsi bir metroya sığmış sığ
Bir metro durağında başlar bir hikaye
Bir metro durağında da biter
Bir metro istasyonunda insanlar ölür
İnsanlar , tükenir
Değerler altüst olur
değersizler dünyasında

Ağır kokusu siner yüreğine
Gürültüsü sağır eder kalbini
Karanlığı ara ara ruhsuzlaştirir bedenini
Bir metro bir durak bir ölüm