Sevda Masalı Şiiri - Poyraz Can

Suskunluğumun ardından yükselen her nağme,
sessizliğimin içindeki o eski sedâydı.

Kimi zaman geceye sığınırdım,
karanlığın kucağında unuturken zamanı,
kimi zaman seher vaktinin serinliğinde,
ümitleri sarar, mahzun hayalleri.

Bir şiir vardı eski zamanlardan kalma,
Mahcubiyetinin duvarına sığınmış,
bir anıt gibi dururdu içimde.
Kimi zaman dilruba, kimi zaman semahzen.
Gözlerin şavkında bir zindan vardı,
gönüllü hükümdâr idim bir asır kalmaya,
kimi zaman hicazkâr, kimi zaman buselik.

Ay ışığı altında titreyen bir yaprak misali,
kaderin en ince ipliğine tutunurdum.

Kimi zaman yağmurun ilk damlasında,
seni arar kalbimin en derin kuytusu
kimi zaman rüzgârın esintisinde,
adını fısıldar tubanın dalları.

Geçmiş anıların köprüsünde yürürken,
her adım bir veda, her nefes bir bekleyişti.

Kimi zaman gönlümde bir fırtına kopar,
kimi zaman ise durgun bir göl gibi sükûnet,
kimi zaman derin bir kedere bürünürüm,
kimi zaman sarhoş bir bahar sabahı gibi.

Sessizlikle örülen bu çemberin içinde,
ruhumu saran sonsuz bir hengâme vardı.

Kimi zaman gözlerin, bir hüzün gibi
çökerdi yüreğime.
kimi zaman ellerin, bir dua nazarıyla,
tutunurdu ruhuma.

Her düşüş, yeni bir doğuşun habercisiydi,
yitik aşkın külleri arasında yeşeren.

Kimi zaman rüyalarım bir deniz feneri gibi,
Yolumu aydınlatır kaybolmuş gemimde,
Kimi zaman hasretin bir sis bulutu gibi,
Sarardı dünyamı içinde ben boğulurdum.

Yalnızlığın koynunda yankılanan adın,
eski zamanların hikâyesini fısıldardı.

Kimi zaman gözlerimde kaybolmuş bir tarih,
kimi zaman dudaklarımda bir yasemin kokusu,
kimi zaman kalbimde esen meltem,
kimi zaman dağların kucağında yalnızlık.

Hasretin rüzgârında savrulan bir yaprak,
kırık düşlerimle sarmaş dolaş.
Gecenin koynunda, yıldızlar şahidim olurken,
her sancı, bir sonsuzluk şiiriydi bana.

Kimi zaman gecenin koynunda,
gözyaşlarım inci tanesi gibi düşerdi,
kimi zaman sabahın mavi örtüsünde,
umudu yeşertirdi kırık kalbim.

Duyulmayan feryadım, rüzgârla yarışırken,
kaybolan her söz, yeni bir ahenk olurdu.
Hıçkırıkların arasında saklı kalan,
bir sevda masalıydı bu hüzün dolu.

Kimi zaman aşk bir mihrap olurdu kalbimde,
Dualardan süzülen alevle yanarken,
Kimi zaman ayrılık bir kervan yolu,
uzaklarda bitmeyen bir seher vaktinde.

Gözlerimde yanan bu kutsal ateş,
bir ömür boyu sönmeden yanmaya mahkûmdu.

Kimi zaman, her şeyi bırakıp giderdim,
Bir solgun güvercin gibi semâ da,
kİmi zaman ise,
Tam şuranda, evet, tam orada,
yani.. yani kalbinin ortasında
mahcubiyetin duvarında,
eski zamanlardan kalma bir şiir gibi...
Bir şiir gibi olsun sevda masalımız