Münteha Şiiri - Ben Özge 2

çıplak ayaklarınla
tırpanlayıp kızgın kumları
güneşi teninle içmişsin besbelli
kendi harçlığınla
özgürlük ısmarlamışsın
kumsalda su satan çocuklara
başka bir hayatın varlığını
mümkün kılmış onlara
ruhunun serinliği

hiç kaçırmadan gözlerini
sömürgecilerin tekelinden
çekip almışsın gözlerindeki zeytinliği
zihninde tüneyen eylemleri
salıp derinlerine
kuşatmışsın ölümsüzlüğünle
yaşadığın her şehri

dağların var, sarp kayalıkların
göçmen kuşların meskeni
o yemyeşil ormanların
hiç anlatılmamış masallar gibi

ne başlangıcı belli ne de sonu
kalbindeki haritaların
sondan başlasam
-kaybolacağım-
uçsuz bucaksız bozkıra çıkıyor
tüm yollar
başa dönemem
- çok yol aldım-
denize açılıyor her satır aralığın
ve her satırda artıyor
aklından, kalbine doğru dalıp gitmelerim
öyle derin, öyle deli